Rozdział 24

Odkładam torbę na łóżko i opieram się o biurko, rozglądając dookoła siebie. Ciągle mam wątpliwości co do mieszkania tu, lecz chyba już jest za późno, ponieważ chłopak wnosi właśnie moją walizkę. Odstawia ją i podchodzi do mnie, uśmiechając się. Odwzajemniam to, ponieważ nie mogę się oprzeć jego dołeczkom. Zatrzymuje się dopiero wtedy, gdy nasze ciała są naprzeciwko. Zaczepia palcami o szlufki moich spodni i bawi się nimi. Wygląda na speszonego, co jest ciekawym widokiem, zważając na jego pewność siebie. Gdy podnosi wzrok z powrotem na moją twarz dostrzegam walkę, którą w sobie toczy. Chce o coś zapytać, ale najwidoczniej ma przed tym obawy. A co jeśli się rozmyślił i mnie tu nie chce? Panika zaczyna narastać w mojej głowie, lecz ustępuje gdy miękkie wargi blondyna napierają na moje. Jego ręce lądują na moich biodrach, a ja swoje wplatam w jasne kosmyki. Po moim ciele przechodzą dreszcze, jak zawsze gdy jest przy mnie. Napiera na mnie całym ciałem, jednak po chwili ciągnie moją dolną wargę zębami i kończy pocałunek. Opiera swoje czoło o moje, lecz ciągle ma zamknięte oczy.

- Hej, wszystko okej? - pytam cicho, nie chcąc zakłócać ciszy, która wcale mi nie przeszkadza, ale niepokoi mnie zachowanie chłopaka. Jest za cichy. Chwile milczy, po czym w końcu otwiera oczy i wpatruje się w moje. 

- Mhm - mruczy jedynie, cmokając mnie delikatnie w nos. Marszczę go, nie spodziewając się takiej pieszczoty z jego strony. Matt coraz bardziej mnie zaskakuje i to pozytywnie, więc jestem trochę skołowana. Uśmiecham się szeroko, zaciskając piąstki w jego włosach. Dopiero ochrypły jęk uświadamia mi co zrobiłam. Gorący oddech ucieka z ust chłopaka, uderzając w moją twarz. Jego rzęsy trzepocą, gdy ponawiam ruch. Jestem urzeczona reakcją jaką w nim wywołuje.
- Rosie - szepcze, a jego głos się łamie. Jego brązowe oczy wpatrzone są w moje tęczówki, gdy napiera na mnie biodrami. Wypukłość w jego spodniach, dociśnięta jest teraz do mojego ciała. Czuję satysfakcję, że to ja jestem tego powodem.
Pocałunek jakim mnie obdarza wcale nie jest powolny ani delikatny, a wręcz przeciwnie. Jest chaotyczny i pełen pożądania. Otwieram usta, gdy rękoma ściska moje pośladki, co szybko wykorzystuje wsuwając język głębiej. Gdy chłopak zostawia drobne pocałunki na mojej szyi, zaczyna do mnie docierać dokąd to wszystko zmierza. Mruczę, czując ból, gdy zasysa skórę na moim obojczyku. Przypomina mi się jego ostatni wybuch, który spowodowany był tym, że zasłoniłam malinkę.
- Matt, przestań - mówię, co nie daje rezultatów - Proszę, Matt - opycham go za ramiona.
- Coś się stało? Coś zrobiłem? - szybko wyrzuca z siebie pytania, gładząc mój policzek kciukiem. Zaprzestał jakichkolwiek czynności. Gdy odzywa się ponownie, brzmi na przerażonego - Kochanie, proszę powiedz mi.
- Nie, nie przepraszaj. Nic nie zrobiłeś, to... To ja. Ugh... ja nie jestem gotowa - spuszczam wzrok, uparcie unikając jego wzroku. Tak na prawdę byłam gotowa to zrobić, ale myśli krążące w mojej głowie, że jestem tylko zabawką, że chciał mnie u siebie, tylko dla tego... Nie mogłam tego zrobić. Jednak jego delikatny głos i to jak się przejął, trochę mnie uspokoiło.
- Wszystko w porządku, tak? Nie powinienem. Po prostu, to jak na mnie działasz... cholera - przyciąga mnie do siebie. Wtulam się w zagłębienie jego szyi, wdychając jego perfumy. Cały niepokój ze mnie ulatuje. Czuję się bezpiecznie w ramionach chłopaka, którego kocham.

***

Wzięłam prysznic i ubrałam się w moją piżamę, którą są spodenki oraz bluzka na ramiączkach. Byłam w trakcie rozpakowywania, gdy poczułam zapachy, które przypomniały mi, że od śniadania nic nie jadłam.Wchodzę do kuchni i zaglądam chłopakowi przez ramię. Dostrzegam, że smaży kawałki piersi z kurczaka. Obok leży miska z sałatą, więc domyślam się, że robi sałatkę. 

- Hej, rozpakowałaś się już?

- Prawie, chociaż przeszkodziły mi te zapachy - uśmiecham się do niego. Wskakuję na blat niedaleko i podbieram kawałek ogórka z miski - W ogóle to jestem zaskoczona.

Blondyn marszczy brwi w pytającym geście. 

- Po pierwsze, że umiesz gotować - gdy tylko to wypowiadam, zostaję spiorunowana przez brązowe tęczówki. 

- Nie wierzyłaś mi - rzuca oskarżycielsko - Pamiętasz jak chciałem ci pomóc robić pizzę? Nie pozwoliłaś mi! - wydyma wargę jak małe dziecko. 

- Kłamiesz. Kroiłeś pomidory i jeśli nie pamiętasz, to przeciąłeś sobie palec - wytykam do niego język. Marszczy uroczo brwi. 

- Tylko dlatego, że mnie rozpraszałaś - mamrocze zażenowany - Warto było, bo tak dobrze się mną później zajęłaś - mruczy sugestywnie pod nosem. Uderzam go w ramie, chociaż nie jestem zła.

- Po drugie, jestem w szoku, że robisz sałatkę. No bo to coś zdrowego. Sałata, warzywa... - wymieniam, gdy wyłącza patelnie i przekłada mięso do reszty składników. Spogląda na mnie, uśmiechając się chytrze.

- Rosie, myślisz, że takie ciało dostaje się w prezencie? - pyta i podciąga koszulkę do góry, napinając mięśnie. Chichoczę pod nosem, gdy podchodzi do mnie każąc dotknąć. Dalej się śmiejąc, przesuwam palcem po wyrzeźbionym brzuchu. Zjeżdżam palcem wzdłuż linii włosów, chowających się za bokserkami. Zabieram szybko rękę, gdy słyszę gwałtowne wciąganie powietrza. 

- Przepraszam - piszczę, pokrywając się rumieńcem. Jestem zła, że to zawsze ja powoduję takie sytuacje. Robię to nieświadomie. 

- Chodź. Zjemy i idziemy spać, bo robi się późno - posyła mi uśmiech, pomagając zejść z blatu. 

Sałatka okazuje się wyśmienita, co od razu mówię Mattowi. Rozmawiamy przez cały czas i ustalamy, że do szkoły podwiezie mnie blondyn. Zasypiam wieczorem z wielkim uśmiechem na ustach, spowodowanym przez chłopaka, który staje się dla mnie wszystkim.






Notka od autorki:
Heej! :D Jestem na prawdę pozytywnie zaskoczona ilością komentarzy pod ostatnimi rozdziałami. Woow!Do tego zbliża się trzy tysiące wyświetleń. Do końca opowiadania tylko 4 rozdziały... Aż sama w to nie wierzę. I fajnie by było gdybyście napisali czy jest sens zakładać nowego bloga i pisania kolejnego opowiadania :D
Do następnego!